Tuesday, August 17, 2010

BINTANA

By EVER

Sad trip ang dating ko nung buksan ko ang bintana,marami akong mga bagay na na-aalala,gusto ko na ngang batukan ang sarili ko,kung bakit naisipan ko pang tumingin sa labas ng bintana,ito ang mga iniiwasan ko, ang mga ganitong tema,masyado akong nagiging emosyonal,pakiramdam ko lahat ng mga problema binubulungan ako,lahat ng mga bagay naalala ko.masaya,malungkot,masama at mabuti.. eto ako ngayon,nakatulala at nakatingin sa malayo na wala namang tinatanaw …


BINTANA

Bintana ang lugar kung saan matatanaw
Kung saan naglalakbay ang mga pananaw
Dito rin makikita ang espasyo ng buhay
Mga pangarap na nagtatampisaw

Ibat-ibang uri,ibat-ibang bagay
Lahat may kilos lahat may galaw
Di mo mapapansin malalaking bagay
Kumpara sa maliit mas mararamdaman

Sa aking pag dungaw malungkot ang tanaw
Pagkat ala-ala pumasok sa isipan
Pilitin mang baguhin sa kasiyahan
Di kayang itago ng katotohanan

Ngayon sa pagsara ng dahan dahan
Anino ng hangin ay maiiwan
At bukas, sa muling pagdungaw
Sa bintana. haharapin ang kinabukasan.


ABOUT THE AUTHOR


Si Ever ng Pamatayhomesick ay isa sa mga magigiting na OFWs. Isa siyang Filipinong bayani sa disyerto ng Farwaniya, Kuwait.Sabi niya " maliban sa pagpipinta,kinagigiliwan ko rin malaman ang tradisyon,lugar at,ang ibat ibang kulturang aking ginagalawan..."

"Aside from painting, I am passionate to learn about the variety of cultures, traditions and the fascinating places around me."

This poem "Window" mused about various thoughts that crossed the mind of the poet as he looked out of the window.  The feelings of regret and realization of the truth made him melancholic.  

I know Ever has more "meaning" in this poem, and I don't think I can capture them in just a few sentences.

Ever is a popular artist, a poet, a writer and a remarkable blogger. He writes for his blog, "Pamatay Homesik" where his posts are well commented on. Insouciant like an impish child, he depicts the happy side of the harsh realities of life abroad. I always had a smile on my lips after reading his wonderful articles about life in the deserts of Kuwait.

He has been a finalist for the PBA (Philippine Blog Awards in Arts and Culture) in 2008 and 2009, for Best Filipiniana Blog.

He is not only a blogging superstar but is also a TV star. He and his artist group ADHIKA were featured in both of the leading National TV stations Channel 2 and Channel 7 in a special show featuring Filipinos abroad.

Ever, thanks for this beautiful poem. Sana marami pang kasunod.






Posted by at
Labels: , ,

15 comments:

  1. pamatayhomesickAugust 17, 2010 at 2:14 AM

    hi! jena,

    Thank you so much for giving me a space on your blog. You make pamatay homesick and ofw’s be proud. Mabuhay ang pinoy! Again, Maraming Salamat!

    ReplyDelete
  2. Jena IsleAugust 17, 2010 at 2:20 AM

    Hello Ever,

    Ako ang dapat magpasalamat. Thanks YOU. All pinoys are proud of you , guys. Keep going and good luck with all your future endeavors.

    Mabuhay kayo!!!

    ReplyDelete
  3. RoyAugust 17, 2010 at 2:30 AM

    Ang ganda! Saludo ako Pareng Ever!

    Malungkot ang tula, pero malalim at makatotohonan.

    Makikita talaga sa bintana ang realidad ng buhay... at madalas, nakadepende ito sa tumitingin at sa kanyang kasalukuyang estado ng pag-iisip.

    Di mo mapapansin malalaking bagay
    Kumpara sa maliit mas mararamdaman

    gusto ko ang linyang ito

    at gusto ko ang pagtatapos... dahil bukas, pagdungaw muli sa bintana, baka mas maganda na makikita.

    Mabuhay ka Ever! Mabuhay ang mga OFW!

    At mabuhay ka Jena! Ang galing mo talaga! Pati si Pareng Ever, napa-guest post mo dito :)

    ReplyDelete
  4. Jena IsleAugust 17, 2010 at 4:09 AM

    Hello Roy,

    Malaking karangalan ang maging guest si Ever. Thanks to YOU , Ever.

    Madamdamin ang tula, ngayon ko lang nabasa na ganyan sumulat si Ever. 'Yaan mo, pag uwi mo, alam ko na magiging masaya kayo ng pamilya mo, siyempre...he he he...ano bang drama ko?

    Keep going, in the end there will always be happiness.

    ReplyDelete
  5. ChyngAugust 17, 2010 at 9:03 AM

    you guys just met here in blogosphere? ang galing no, instant support group. malaking tulong para sa mga homesick na ofw. ang sad lang malayo sa pamilya.

    anyway, mabuhay kayo! ♥

    ReplyDelete
  6. eye in the skyAugust 17, 2010 at 11:35 AM

    what ponderous poem!

    ReplyDelete
  7. Jena IsleAugust 17, 2010 at 3:14 PM

    Hi Chyng,

    Yup, friends from the blogosphere are real and genuine. Mabuhay nga sila! Dahil gusto nilang bigyan ng magandang buhay ang pamilya nila, they opt to stay in a foreign land.

    ReplyDelete
  8. Jena IsleAugust 17, 2010 at 3:15 PM

    Eye in the sky,

    Indeed! I feel teary-eyed upon reading it.

    ReplyDelete
  9. witsandnutsAugust 17, 2010 at 11:00 PM

    Nice poem from Ever! Meaningful and striking words.

    ReplyDelete
  10. pamatayhomesickAugust 18, 2010 at 12:25 AM

    isang magandang lalaki ako! este isang magandang araw sa inyong lahat!...

    humahaba lalo ang hair ko...:)

    maraming salamat!

    ReplyDelete
  11. ishnaAugust 18, 2010 at 10:24 AM

    Hindi lang painter, poet din! Nice poem, Ever!

    ReplyDelete
  12. DeeAugust 19, 2010 at 7:02 PM

    Wow, galing!

    Na feel ko din talaga ang tulang ito. Very true! :)

    ReplyDelete
  13. Jena IsleAugust 19, 2010 at 9:02 PM

    Hello witsandnuts,

    In behalf of Ever, thanks.

    ReplyDelete
  14. Jena IsleAugust 19, 2010 at 9:03 PM

    Hi Ishna,

    Totoo iyan, poet pa, narinig mo na ba siyang kumanta? konting praktis pa, puede na siyang kumanta sa stage...lol.

    ReplyDelete
  15. Jena IsleAugust 19, 2010 at 9:03 PM

    Hi Dee,

    OO nga feel na feel... maluha luha pa ako...first time na mabasa ko. Salamat.

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)